|
Do geht a ålte Frau so auf da Stråßn spazian. Und gråd wo se geht, håt oba ana sein grianen Rotz umme grotzt. Wia oft is, sig hålt de ålte Frau schon mea schlecht und mit de Wuate "jö schau, a Broschn" buckt se sich und wüll de Lettn aufhebm. "Ah na, is doch a Kettale..." |
|